De lijst van meneer Rosenblum

Zoals een golfbaan golft
onder de invloeden
van buitenaf of ondergronds
golft het leven van de mens
die niet als buitenstaander
zich staande houden wil.

Mollen banen zich een weg
in blinde ijver, niets ontziend.
Het is de ander
die de ogen opent.

’t Zijn niet de gangen
die ons landgenoten maken,
het is de wil een landgenoot te zijn.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Natasha Solomons.

Komedie in mineur

Als leven overleven wordt

in schaars verlichte kamers

met enkel hapjes lucht bij nieuwe maan,

een peertje schaduwen verspreidt

in plaats van licht

duurt fluisterende angst

verholen eeuwigheid.

Elk onverwacht geluid uit het portaal

kan de gedode tijd inhalen.

Als rollen worden omgedraaid

wanneer het schuilgehouden leven

door de koortsdood is verkild,

in het geheim geborgen,

je als gastvrije ongewild

het onderduikerslot krijgt toegeworpen

kun je ten diepste

eenzaamheid, gedachteziekte, angst

je eigen maken,

kan leven in de dood

je wezen raken,

voel je het bonzend hart

van wie zich stil verborg.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Hans Keilson

　

Nacht over Westwoud

Is het de koorts,
de schok van
de ontmaskering
of de herinnering
aan hem die van
zijn voetstuk viel
maar die je in
dit oorlogsogenblik
van zo dicht benadert

is het je staat
om tot een daad te komen
nu je de kracht voelt
van de man die je
geworden bent

is het je spanning
die je in mijn lijf herkent,
gemis of heimwee,
verkrachting van je naam

of is de vijand
je te na gekomen
dat ik je hand
ontwapenend
klam
in mijn vacht
ontwaar?

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Wanda Reisel

Het gedicht is gepubliceerd in "Strijklicht van violen", poëzie bij literatuur en kunst.

Het kabinet van de familie Staal

Verstrikt geraakt in

‘t vangnet van hun steken

van averecht over het recht

breit ze slechts

aan een grijze vrede

Een naald vol roest

laat moeilijk steken glijden

een vangnet is niet

recht te breien

door ribbels langs

een muizentandpatroon

Zolang de kluwens

blijven zwijgen

tikken de naalden

grijzig voort

Wanneer de

strakgetrokken draden

het vangnet pogen te verlaten

in kluwens

die het zwijgen

hebben overstemd

blijkt het katoen

in staaldraad

te zijn omgezet.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Yolanda Entius

De draad en de vliegende naald

Wanneer besef je

dat een uitroepteken

je moederschap bepaalt,

de punt verandert

in een oog

en jij vraagtekenend

de nieuwe draad.

Vliegend word ik

verder voortgetrokken

langs kiezelstenen,

lettergrepen,

handgebaren,

namenreeksen,

twee ongelijke schoenen

in de hand.

Mijn leven

naast de stilte

van jouw lichaam

levenloos

vliegt in één nacht

over jouw antwoorden

in de vergeelde dozen.

Langzaam dringt

het tot me door

dat jij, mijn zoon

sinds lang niet

in de holte

van mijn vraagteken

meer past.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Gerdien Verschoor.

Voorgedragen op de leeskringkaravaan te Haren waar Gerdien Verschoor kwam spreken over haar boek.

De voordracht is te beluisteren via

  http://www.audiogedichten.nl/audio/categorieen-algemeen/10-levensbeschouwelijk/153-de-draad-en-de-vliegende-naald

Dorsvloer vol confetti

Tussen confetti

waaien letters

van het Woord

die samenbindend

meer dan letters zijn,

vormend een

sneeuwend confettigordijn.

Waar naar de letter

vooral wordt gehoord

zal de bruid

niet in wit mogen gaan.

In vreugd

en vertroosting

van het Levende Woord

wordt genadig

de Bruidegom getoond

die zijn bruid

wit als sneeuw

met zijn liefde bekroont.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Franca Treur.

Te beluisteren op  http://www.audiogedichten.nl/audio/categorieen-algemeen/10-levensbeschouwelijk/154-dorsvloer-vol-confetti

Niemandsland 2

St.
Niet storen.
Daar gaat Just,
slechts,
alleen maar,
als een huisjesslak,
huisraad
in zijn rugzak
onderweg,
volgeplakt
met etiketten,
door allerlei mensen
die op hem letten.

Hoezo gerechtigheid.

Kijk dan
tussen de etiketten,
onder zijn matras,
kijk
hoe het kind
Justus was,

een en al gerechtigheid.



Coby Poelman-Duisterwinkel.

Geschreven bij het gelijknamige boek van Guurtje Leguijt.

Zie ook Niemandsland 1

Zonder Noorden komt niemand thuis

Zolang je nog maar weet

waar het noorden is

de weg omhoog

Vluchtend beland je

in het verhaal van een ander

weven zich draden over elkaar

vormend een grillig patroon

zoekend een nieuw bestaan

uit onverwerkt verleden

in het heden van

wie wegtrok met de noorderzon

ontladen door een hert

ontvouwend je a-vier

ontwapent zich

de hartstocht in de ander

voor wie je

zonder schild kunt zijn

opent zich perspectief

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven bij het gelijknamige boek van Nelleke Noordervliet

Gepubliceerd in "Strijklicht van violen", poëzie bij kunst en literatuur (2013)

Dit gedicht is te beluisteren via http://www.audiogedichten.nl/audio/categorieen-algemeen/10-levensbeschouwelijk/114-zonder-noorden-komt-niemand-thuis

De stille plantage

Bij ’t zien van de blik
in zijn zwarte pupillen
het helrode vocht
onder striemend geluid
voelt ze hoe diep
in haar huilende hart
haar tranen vermengen
met liefhebbend zwart.

Nooit meer die ogen,
dit lichaam beminnen
de lippen beroeren
van wie lief heeft gehad,
ontroostbaar als Rachel,
één met de slaven
voelt ze haar ziel
als levend begraven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geïnspireerd door het boek van Albert Helman.