De man die haast had

Schuldgevoel

Gevangen

in onvermogen

door sporen

van de tijd

wordt het kind

uit jou gezogen,

kost volwassen zijn

je strijd.

Murw geslagen

onderga je

wat de levensloop

je biedt,

liefde geef je,

liefde neem je

maar geluk

vormt slechts verdriet.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geïnspireerd door het boek “De man die haast had” van Jan van Toortelboom

Aquarium

Als de pleister loslaat

Zolang er maar gezwegen wordt,

de wond niet is ontpleisterd,

maar als de pleister uit de hoekjes rolt,

tot rond de wond langzaam onthecht,

zwabbert dat wat nog over is

gevaarlijker dan ooit.

Dan barst het onderhuidse

als een stroom van lava,

een niet te stuiten kracht

alsof een vissenbak

uit al zijn wanden barst.

Wanneer het angstig stil wordt

na het flitsend licht,

het luchthappen verstomt,

de lichtkant van de maanvis boven komt,

vergeving ruimte biedt,

voel je je eindelijk geliefd.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geïnspireerd door het boek Aquarium van David Vann

De onderwaterzwemmer

Schuldig?

Waarom heb ik de overkant gehaald,

om doelloos terug te keren?

Waarom de overtocht gemaakt,

om wie mij lief waren voorgoed te missen?

Ben ik het waard geliefd te zijn

door wie het verste van mij stond?

Sluit zich het water boven mij

of kom ik eindelijk boven?

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geïnspireerd door het boek Onderwaterzwemmer van P.F. Thomése