De dood van een mooie vrouw

Recensie

Het is in het begin prettig om te lezen. Leuke schrijfstijl. Het boek speelt zich af op Ameland en is geschreven door een Groningse schrijfster. Het grappige daarvan is dat je heel aardige zinnen tegenkomt. Zo komt aan het licht hoe een Groninger denkt en dat is uniek want het geeft iets weer van de Groninger cultuur en in de meeste boeken worden dit soort Gronings georiënteerde zinnen weg vertaald. Het boek is van het begin af aan spannend en je waant je op Ameland omdat de natuur zo goed en beeldend beschreven wordt. De karakters van de personen zijn ook sterk beschreven. Als je wat verder in het boek komt valt op dat er vaak erg gedetailleerd beschreven wordt wat gegeten en gedronken wordt. Dit leidt soms af en haalt de spanning er uit. Dat vond ik een minpuntje. Ook stoorde ik me hier en daar aan grof taalgebruik maar het gaat erg veel over mannen onder elkaar en waarschijnlijk past dat bij deze mannen. Het boek zit wel goed in elkaar, de verhaallijn met af en toe een hoofdstuk over de gedachtegang van de uiteindelijke moordenaar maakt goed duidelijk wat iemand bezielt om tot iets te komen. Soms had ik wel eens een Snuf en Snuitje-gevoel bij de beschreven rechercheurs, dat had wat mij betreft iets minder uitgebreid beschreven mogen worden. Daarentegen wordt het op het laatst weer heel spannend. Eigenlijk vond ik het slot van het boek het meest prettig om te lezen en had ik het minst de behoefte het boek weg te leggen. Toen greep het me echt goed aan. Er zit ook veel humor in het boek. Iemand die het eiland goed kent zal veel in dit boek herkennen.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Een vaderlijk besluit (Een gedicht n.a.v. het boek "Verre vader" van Jos van Kan)

Gelepeld sliepen ze, de broertjes

in hun versleten goed,

Je ziet ze door de ogen van hun weldoener,

de fiets vol kokosnoten, de gebaren,

het kappen en het balanceren

van rietjes op een smoezelige hand.

Je voelt door wat hij prijsgeeft

het diepbewogen hart,

dat vaderschap wat in hem leeft,

de sympathie voor de gebrokene,

zijn medeleven.

Je leeft je in

door wat hij je laat zien.

Je voelt zijn pijn, de wonden,

en de verscheurdheid van zijn hart

omdat hij spreekt over

de wezenlijke dingen

met wie getekend door de tijd

zijn leven wil doorgronden.

Wat had hij graag de vader willen zijn.

Twee ruggen in gebloemde bloesjes,

uiteindelijk in wit versleten goed.

Een ring van trouw schuift losjes om de vinger

van hem die eindelijk besluit

dat hij toch vader wordt genoemd.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geïnspireerd door het boek “Verre vader” van Jos van Kan

Bloedstollend (een gedicht n.a.v. het boek Plotseling, alleen)

Zit het in je bloed

of bloedt het in jezelf,

die golfslag in de stilte,

oneindig vergezicht,

de drang jezelf voorbij te stijgen,

kraters van je binnenste

buiten te horen hijgen,

geluid van ijzer op de verse sneeuw,

de euforie vanaf de hoogte

te kijken naar het kleurgeheel,

de helderheid achter de nevelslierten,

de zuiverheid van buitenlucht,

wat is de kracht van bovenmenselijk,

hoe stijgt een mens boven zijn laatste kracht?

Wanneer de tijd geen grens meer kent,

de grens geen tijd herkent,

een mens geen mens meer vindt

waarmee hij zich verbindt…

Als alles overstijgend is,

de honger niet meer snijdend is

het leven slechts ontbinding is

wat is dan nog de mens?

Te midden van wat water is,

in vormen van wat over is

waar kou de mens verslindt

is daar opeens oase,

paradijs tussen het ijs,

een luwte in de wind.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geïnspireerd door het boek “Plotseling, alleen” van Isabelle Autissier