Recensie
Het is in het begin prettig
om te lezen. Leuke schrijfstijl. Het boek speelt zich af op Ameland en is
geschreven door een Groningse schrijfster. Het grappige daarvan is dat je heel
aardige zinnen tegenkomt. Zo komt aan het licht hoe een Groninger denkt en dat
is uniek want het geeft iets weer van de Groninger cultuur en in de meeste
boeken worden dit soort Gronings georiënteerde zinnen weg vertaald. Het boek is
van het begin af aan spannend en je waant je op Ameland omdat de natuur zo goed
en beeldend beschreven wordt. De karakters van de personen zijn ook sterk
beschreven. Als je wat verder in het boek komt valt op dat er vaak erg
gedetailleerd beschreven wordt wat gegeten en gedronken wordt. Dit leidt soms
af en haalt de spanning er uit. Dat vond ik een minpuntje. Ook stoorde ik me
hier en daar aan grof taalgebruik maar het gaat erg veel over mannen onder
elkaar en waarschijnlijk past dat bij deze mannen. Het boek zit wel goed in
elkaar, de verhaallijn met af en toe een hoofdstuk over de gedachtegang van de
uiteindelijke moordenaar maakt goed duidelijk wat iemand bezielt om tot iets te
komen. Soms had ik wel eens een Snuf en Snuitje-gevoel bij de beschreven
rechercheurs, dat had wat mij betreft iets minder uitgebreid beschreven mogen
worden. Daarentegen wordt het op het laatst weer heel spannend. Eigenlijk vond
ik het slot van het boek het meest prettig om te lezen en had ik het minst de
behoefte het boek weg te leggen. Toen greep het me echt goed aan. Er zit ook
veel humor in het boek. Iemand die het eiland goed kent zal veel in dit boek
herkennen.
Coby Poelman - Duisterwinkel