Het huis van de moskee

Een bruin
bewegend kleed
van mieren
bedekt de stoep.

”Luister!
Ze praten
maar wij
begrijpen hun taal niet.
Ze zijn bezig
met een soort plechtigheid.
Brengt de lente
verandering in hun nest?
Stuur ze terug
voor ze naar binnen lopen.
Nee, lees de liefdesbrief *)
voor ze het huis veroveren.”

De bewoners
van het huis
buigen zich voorover.
Zij blazen rook
over het bewegend kleed.
Zij neuriën
maar wij
begrijpen hun taal niet.
Zij zijn bezig
met een soort plechtigheid.
Zij neuriën, neuriën…
en zien
het bruine kleed
onbeweeglijk worden.

Het luistert!
In een plechtige stoet
trekken de mieren
zich terug
in de kieren
van de oude muren.
Voor ons
niet te volgen.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

*) uit de Koran, de soera AL Namal

Geschreven n.a.v. het gelijknamige boek van Kader Abdolah,
Geïnspireerd door het 1e hoofdstuk over de mieren, voortbordurend op de prachtige beeldspraak van de schrijver.
Voorgedragen op de leeskringkaravaan te Haren in 2007 waar de auteur een lezing gaf over zijn boek.

Het verre paradijs

Wat leert ons taal
wanneer het gaat
om wezenlijke dingen

waar die wij kennen
vreemdelingen,
inheemsen vrienden zijn

in warmte omgesmolten lichaamstaal
stromend door ledematen
van hand naar hand tot in het hart vertaalt

wordt taal ontvreemd,
de vreemdeling onthaald.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven bij het gelijknamige boek van Kate Grenville

Een stille moeder

Roerloos staat ze
voor het venster
in het schijnsel van de maan.
Haar hart schreeuwt
de hunkering,
vragenworstelend
snikt ze zijn naam

hoe vaak heeft ze hier
haar hartstocht gestild
gekweld door verlangen
de nacht onderbroken
fluisterhuilend
haar liefste gezocht.
Ik weiger je dood
zie je leven in mijn dochter
jouw Loenia
hoor je, jouw Loenia!
Ik wil je laten weten
haar zoontje
is ook…

Kom, huivert ze
krampachtig,
sleept zich naar boven
langs haar lange grijze jas
zich afvragend of
het ooit overgaat.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven bij het gelijknamige boek van Ariëlla Kornmehl
Voorgedragen op de leeskringkaravaan te Haren in 2010 waar de auteur een lezing gaf over haar boek.
De voordracht van dit gedicht is te beluisteren op www.audiogedichten.nl

Marte Jacobs

Pasgeboren liefde,
intenser kan het niet,
wie zal vermoeden
wat die dichter
in jou ziet.
Je vult mijn gedachten,
in elk gedicht
huppelt jouw pas,
lees ik jouw gezicht.

Die zandkloppende handen,
je grappige weetjes
dan weer onbereikbaar
en toch
wij tweetjes,
geen plekje te vinden
in heel Amsterdam
die jouw gestalte
aan mijn blik ontnam.
Mijn Marte
ben je gebleven,
tot lang na je dood
was jij mijn leven.

Dichter bij jou
heeft niemand geschreven.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Geschreven bij het gelijknamige boek van Tim Krabbé

De eenzaamheid van de priemgetallen

Onder het gaas
schuilt een ragfijn
viooltje
dat eerder krimpt
dan groeien wil

een gebroken
spiegelstukje,
dragend
zijn eigen wonden
doorsneed
de tere bloem

liefde
leek ontoereikend
voor wie zijn geschonden

gebrokenheid is
wat hen heeft
verbonden.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven bij het gelijknamige boek van Paolo Giordano

De verwachting

Ik zat op je te wachten

met het eten

toen jij werd

getroffen door een bom.

De koude etensresten

in de verweerde kom

beschrijven mij

wat van jouw lichaam rest.

Rouwen is het omgekeerde

want ik leek dood,

niet jij,

totdat in mij weer

honger is ontstaan,

verlangen werd geboren.

Blootshoofds heb ik

het nieuwe levenslicht

zien gloren.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Geïnspireerd door het boek van Gilles Rozier.

Dit gedicht is gepubliceerd in "Strijklicht van violen" (2013)