Verdoofd blijf je achter,
nauwelijks tijd te rouwen,
tussen de muren van het internaat
verlies je ook elkaar,
je zoekt een lotgenoot
of vlucht in iets verdovends,
een kind heeft ouders nodig,
’t verlies was te abrupt.
Je overleeft maar vraag niet hoe,
je zoekt elkaars nabijheid
en deelt hetgeen je overkwam.
Het lot beschikte en herschikt
wat het je ooit ontnam.
Het tekent door je levensloop,
het leven geeft toch stille hoop.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Geïnspireerd door het boek van Benedict Wells
Geen opmerkingen:
Een reactie posten