Autopech,
kilometers van huis
in verzengende hitte
op een verlaten weg.
De zon brandt op je huid,
geen mens te bekennen,
je mobiel piept
voor de laatste keer.
Daar sta je dan,
alleen.
Na dagen zoeken, vinden,
mensen leren kennen,
opgaan in hun omstandigheid,
met niets tevreden zijn
ervaar je wat het is
te leven in een oord
waar nergens water is.
Wachten op,
toeleven naar
een hemelse fontein,
verzamelen
in wat voor handen is.
Dan weet je
wat verspilling is
en word je
één van hen.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geïnspireerd door het boek “De ommelanden” van Elvis Peeters
Geen opmerkingen:
Een reactie posten