Ik zat op je te wachten
met het eten
toen jij werd
getroffen door een bom.
De koude etensresten
in de verweerde kom
beschrijven mij
wat van jouw lichaam rest.
Rouwen is het omgekeerde
want ik leek dood,
niet jij,
totdat in mij weer
honger is ontstaan,
verlangen werd geboren.
Blootshoofds heb ik
het nieuwe levenslicht
zien gloren.
Coby Poelman-Duisterwinkel.
Geïnspireerd door het boek van Gilles Rozier.
Dit gedicht is gepubliceerd in "Strijklicht van violen" (2013)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten