Als het leven op zich
zich vertakt
in levens
op afroep gespeeld
automatisch, bedreven
ruist onderhuids
onbestemd
een gevoel
overstemmend de stilte
van zwijgend verleden
buigend
naar beelden,
uitgelicht
achtervolgd door
het mysterieuze
komt de overkant
langzaam in zicht,
begint
in het beeld
van een tuin vol licht
het spelende kind
te herleven.
Coby Poelman-Duisterwinkel.
Geschreven bij het gelijknamige boek van Thomas Verbogt.
De voordracht van dit gedicht is te beluisteren op http://www.audiogedichten.nl/audio/categorieen-algemeen/10-levensbeschouwelijk/113-verdwenen-tijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten