Zie je die man in zijn chique pak
op bowlingschoenen,
dat is de vader van die stille kleine,
hij doet zo zijn best,
alles heeft hij voor de jongen over
maar zijn karakter hé,
twee stillen bij elkaar,
niet wetend hoe
te komen tot de ander.
Zijn vrouw vlucht in haar werk,
de jongen in zijn games.
Je wilt wel maar je weet niet hoe.
Als je blijft wachten wat er komt
is het voorbij voordat het is begonnen.
Leef je eens in of leef je uit,
toon iemand je emotie,
huil de tranen
van onverwerkt verdriet,
kijk naar je vrouw,
zij schrijft het,
de moed al opgegeven
jouw hart te warmen,
je bent zo ver weg.
Spiegelt je zoon jou
hoe zijn vader is?
Blijf je jezelf ontlopen?
Sta op, je zoon vertrekt,
doe iets, roep hem,
ren hem achterna,
je stikt nog in je snoep,
ben je een man,
je laat hem ijskoud gaan.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Geïnspireerd door het boek van Thomas Heerma van Voss
Geen opmerkingen:
Een reactie posten